Definicja Eudajmonizm

Co znaczy EUDAJMONIZM: (z gr. eudaimon – szczęśliwy, dosłownie „mający dobrego ducha”) to jest pogląd etyczny, głoszący, Iż osiągnięcie szczęścia jest najwyższym dobrem i ostatecznym celem każdego człowieka. Nie mniej jednak szczęście nie znaczy tu zwykle subiektywnego zadowolenia i zmysłowych przyjemności. Czym więc jest? Eudajmonia to stan pełnego, racjonalnie uzasadnionego zadowolenia i satysfakcji z własnego życia. Nie mniej jednak zwolennicy eudajmonizmu różnią się poglądami na temat tego, z czego wynika taki stan, czy jest on skutkiem rozumnego działania (Arystoteles), zadowoleniem ze stanu harmonii (Demokryt z Abwery), czystą radością życia (epikurejczycy), cnotą pozwalającą opanować emocje (stoicy), czy także płynie z oglądania Boga (św. Augustyn i św. Tomasz z Akwinu). Tak czy odmiennie, eudajmonistyczne szczęście wynika z właściwego postępowania. Jego miarą jest osiąganie tego, co warte starań. A warte jest starań to, co właściwe jest z naszą naturą (dajmon) i dzięki czemu możemy maksymalnie spożytkować tkwiący w nas potencjał. Tę myśl rozwijają w nurcie psychologii pozytywnej naukowcy, między innymi Martin Seligman. W książce Autentyczne szczęście pisze on, Iż każdy z nas obdarzony jest jakimiś wrodzonymi atutami czy talentami; należy je poznać, a W dalszym ciągu w maksymalnym stopniu wykorzystywać dla dobra swej zawodowej pracy czy życia rodzinnego. Zajmowanie się tym, w czym jesteśmy faktycznie dobrzy, daje nam satysfakcję i pełne zaangażowanie się w działanie. Prawdziwe szczęście to coś, co wzmacnia nasze mocne strony i pozwala nam osiągnąć sześć kardynalnych cnót. To są: mądrość, odwaga, miłość, sprawiedliwość, wstrzemięźliwość i duchowość. W najwyższym stopniu zaś wysublimowane szczęście można osiągnąć przez „oddanie naszych specjalnych atutów i Umiejętności w służbie czegoś, co jest większe niż my sami”