Czym jest negocjacje akcesyjne

Definicja z ang. accession negotiations, z niem. Beitrittsverhandlungen.

Definicja NEGOCJACJE AKCESYJNE: jeden z przedmiotów procesu akcesji kierujący do rozszerzenia UE o państwa kandydujące z Europy Środkowo-Wschodniej. Obiektem n. nie jest majątek prawny Wspólnot Europejskich, gdyż przedtem czy potem państwa kandydujące będą musiały go wdrożyć do wewnętrznego porządku prawnego. W rzeczywistości n. podlega więc tempo jego harmonizacji z prawem krajowym, a więc sposobność wprowadzenia okresów przejściowych i długość ich trwania. Przy obecnym rozszerzeniu n.a. odbywają się w trakcie Międzyrządowej Konferencji Akcesyjnej. W celu przeprowadzenia n.a. państwa członkowskie i kandydujące stworzyły odpowiednie instytucje koordynujące ich przebieg. Ze strony UE negocjatorami są wszystkie państwa członkowskie (negocjator zbiorowy), a ich stanowisko reprezentuje państwo obecnie sprawujący Prezydencję. Stronę polską reprezentuje kluczowy negocjator z Zespołem Negocjacyjnym. N.a. w danym obszarze negocjacyjnym można podzielić na następujące fazy: 1. przegląd prawa (screening); 2. przygotowanie stanowiska negocjacyjnego strony polskiej; 3. przygotowanie stanowiska strony unijnej; 4. odpowiedź strony polskiej na stanowisko wspólne UE; 5. czasowe zamknięcie negocjacji. Efektem procesu screeningu (faza 1) jest spis rozbieżności pomiędzy prawem polskim a unijnym, która stanowi podstawę wypracowania polskiego stanowiska negocjacyjnego (faza 2). Odpowiedzią na polskie stanowisko jest wspólne stanowisko UE (faza 3) zaprezentowane w trakcie obrad Międzyrządowej Konferencji Akcesyjnej, co jest jednoznaczne z otwarciem n.a. w danym obszarze. Po otwarciu n.a. kraj kandydujące przygotowuje odpowiedź (faza 4) będącą ustosunkowaniem się do sugestii zawartych we wspólnym stanowisku. Po analizie odpowiedzi Komisja Europejska, uwzględniając odpowiedź kandydata, przygotowuje projekt zweryfikowanego stanowiska wspólnego UE (revised common position). Po przyjęciu go poprzez Radę UE staje się aktualnym wspólnym stanowiskiem UE (EU Common Position). Czasowe zamknięcie n.a. w danym obszarze (faza 5) następuje po osiągnięciu poprzez strony zgodności co do treści stanowisk negocjacyjnych. Całkowite zamknięcie następuje w chwili uzgodnienia treści Traktatu Akcesyjnego. Końcowym efektem n.a. są uzgodnienia dotyczące tempa wprowadzania acquis communautaire w poszczególnych rozdziałach negocjacyjnych, znajdujące odzwierciedlenie w Traktacie Akcesyjnym). Organizacja procesu n.a. została ogólnie przedstawiona w konkluzjach szczytu Porady Europejskiej w Luksemburgu w 1997. W przekonaniu jego postanowień spotkania negocjacyjne mają charakter bilateralny, na czele delegacji dwóch stron stoją przewodniczący, gospodarzem spotkania, zajmującym się praktycznym aspektem przewodniczenia, jest przewodniczący delegacji unijnej. N.a. odbywają się w Brukseli niezależnie od kwietnia, czerwca i października, kiedy mają miejsce w Luksemburgu. Rozmowy są prowadzone na szczeblu ministrów, wiceministrów albo, przy ich nieobecności, stałych przedstawicieli krajów członkowskich i ambasadorów krajów stowarzyszonych w Brukseli. W niezwykłych sytuacjach przewiduje się zwołanie grup roboczych pod przewodnictwem wiceministrów. Działają one w oparciu o szczegółowy zakres kompetencji i wg ściśle określonego kalendarza. Stroną finansową i techniczną procesu negocjacji zajmuje się Sekretariat Generalny Porady, który zapewnia miejsce spotkań delegacji, obsługę językową i personel pomocniczy. Na ten cel jest wyodrębniony szczególny budżet, którego rozdysponowaniem zajmuje się Sekretariat. Podobnie jak w trakcie wcześniejszych rozszerzeń negocjacje odbywają się wg następujących zasad: stanowisko stron wobec problemu w jednej dziedzinie nie ma wpływu na stanowisko stron w innych obszarach negocjacyjnych; uzgodnienia częściowe osiągnięte w trakcie negocjacji nie są traktowane jako ostateczne, dopóki umowa nie zostanie zawarta w całości, a więc do momentu uzgodnienia treści Traktatu Akcesyjnego; kraj kandydujące na wstępie rozmów negocjacyjnych deklaruje wolę przyjęcia całości acquis communautaire; propozycje okresów przejściowych może zgłosić zarówno kraj kandydujące, jak i UE. Dla państw Ekipy Luksemburskiej n.a. decyzją Porady Europejskiej podjętej na spotkaniu w Luksemburgu w 1997, rozpoczęły się 31 marca 1998, skończyły się z kolei 13 grudnia 2002 w trakcie spotkania Porady Europejskiej w Kopenhadze. Ekipa Helsińska zaś rozpoczęła mechanizm negocjacyjny w czerwcu 2000, wskutek postanowienia Porady Europejskiej z Helsinek obradującej w grudniu 1999. Ekipa ta wspólnie z Ekipą Luksemburską skończyła go w trakcie obrad Porady Europejskiej w Kopenhadze w 2002. System procesu negocjacyjnego w Polsce opiera się na trzech elementach: 1. kierownictwo polityczne negocjacji sprawuje prezes Porady Ministrów, wspierany poprzez ministra spraw zagranicznych, sekretarza Komitetu Integracji Europejskiej i pełnomocnika rządu ds. negocjacji o członkostwo Polski w UE. Po konsultacjach z tymi osobami premier podejmuje kierunkowe decyzje powiązane z procesem negocjacji. Porada Ministrów zatwierdza projekty stanowisk negocjacyjnych opracowane poprzez Zespół Negocjacyjny i zalecane poprzez Komitet Integracji Europejskiej; 2. Zespół Negocjacyjny ma za zadanie wypracowanie i realizację całościowej strategii integracyjnej, w tym wypracowanie stanowisk negocjacyjnych i innych niezbędnych dokumentów; 3. podzespoły zadaniowe w strukturze Międzyresortowego Zespołu do spraw Przygotowania Negocjacji Akcesyjnych z Unią Europejską przygotowują dokumentację i projekty stanowisk negocjacyjnych przedstawianych Zespołowi Negocjacyjnemu. W skład podzespołów wchodzą przedstawiciele poszczególnych ministerstw, którzy reprezentują stanowiska swoich resortów. Aktualnie w skład Zespołu Międzyresortowego wchodzi trzydzieści siedem podzespołów zadaniowych. Fundamentem ich wyodrębnienia i wyznaczenia zadań były doświadczenia Finlandii, Austrii i Szwecji

Czym jest negocjacje akcesyjne znaczenie w Słownik na N .

Co znaczy Nordycki Łabędź:

Porównanie ekologiczne użytkowane w Norwegii, Szwecji, Danii, Finlandii i Islandii, przyznawane producentom, importerom i sprzedawcom produktów, którzy spełniają określone, identyczne w każdym z wymienionych negocjacje akcesyjne co znaczy.

Krzyżówka Nowy Instrument Polityki Handlowej:

Dlaczego New Commercial Policy Instrument) jeden ze środków ochrony przed praktykami handlowymi niezgodnymi z przyjętym prawem międzynarodowym i użytkowanymi zasadami, wprowadzony w 1984. Jego celem było negocjacje akcesyjne krzyżówka.

Co to jest Narodowa Strategia Integracji:

Jak lepiej przedstawiony w styczniu 1997 poprzez Komitet Integracji Europejskiej (opierając się na uchwały Sejmu RP z 14 marca 1996), zarysowujący strategiczne kierunki działania polskiego rządu i wszystkich negocjacje akcesyjne co to jest.

Słownik Norwegia:

Kiedy Kongeriket Norge), kraj w północnej Europie, na Półwyspie Skandynawskim i przybrzeżnych wyspach Oceanu Atlantyckiego. Graniczy ze Szwecją, Finlandią, Rosją. Pow. 324,119 tys. km2, ludność 4 mln 230 negocjacje akcesyjne słownik.

Czym jest Normy Zharmonizowane:

Od czego zależy normy techniczne przygotowane poprzez jedną z działających na terenie Wspólnoty organizacji normalizacyjnych (CEN normalizacja w różnych dziedzinach, CENELEC normalizacja w zakresie elektrotechniki negocjacje akcesyjne czym jest.

• Dodano: 6 grudnia 2021
• Autor: Moderator