Definicja Infrahumanizacja

Co znaczy INFRAHUMANIZACJA: to skłonność do tego, aby znacząco słabiej dostrzegać cechy swoiście ludzkie w członkach grup obcych w porównaniu z ekipą swoją. Termin wprowadził Jacques-Philippe Leyens z Uniwersytetu Katolickiego z Louvain, który ze swoim zespołem badał to zdarzenie. Dowiódł, Iż o ile dehumanizacja bazuje na jawnym wykluczaniu obcych, to infrahumanizacja opiera się na subtelnych i zapewne nieświadomych mechanizmach. Co jest właściwością swoiście ludzką? Np. emocje wtórne, takie jak nostalgia, współczucie, zakłopotanie, które są pochodnymi emocji pierwotnych, a ich przeżywanie wynika z ram kulturowych i indywidualnych doświadczeń. Okazuje się, Iż „swoim” przypisujemy silniejsze niż „obcym” przeżywanie emocji wtórnych. Nie dotyczy to z kolei emocji pierwotnych – strachu czy gniewu – które przeżywają nie tylko ludzie, lecz i zwierzęta. Odpowiednio z tą tendencją, „swoich” widzimy jako ludzi w pełnym wymiarze, a „obcych” już tylko w niepełnym.  Co ciekawe, infrahumanizacja pojawia się nie tylko w relacji do grup, z którymi jesteśmy w konflikcie, lecz dotyczy członków każdej ekipy innej niż włas­na. Mirosław Kofta i Monika Mirosławska wykazali, Iż infrahumanizacja ujawnia się także w minimalnej sytuacji grupowej, jest to takiej, gdy obce sobie osoby zostaną podzielone na ekipy w oparciu o przypadkowe kryterium. Badania dotyczyły rzekomo związku osobowości z preferencjami estetycznymi. Uczestnicy oglądali obrazy malarzy (Knutha i Kalarusa) i wskazywali ten, który bardziej im się podoba. W ten sposób podzielono ich na zwolenników Knutha bądź Kalarusa. Jedna z tych grup była dla nich ekipą swoją, obejmującą zwolenników malarza, którego sami wybrali. Druga zaś była ekipą obcą – byli to zwolennicy innego malarza. Badani odgadywali, jak regularnie osoby należące do tej samej co oni ekipy lub ci z gatunku obcej przeżywają różne emocje. Okazało się, Iż własnej ekipie przypisywali większą skłonność do przeżywania emocji wtórnych, a więc specyficznie ludzkich – z wyjątkiem ich znaku. Z kolei w przypisywaniu emocji pierwotnych różnice nie ujawniły się. Michał Bilewicz, Roland Imhoff i Marek Drogosz pokazali, Iż tendencyjne skłonności w percepcji rozciągają się również na postrzeganie zwierząt. Niezależnie od gatunków niejadalnych w naszej kulturze, na przykład psów. Wegetarianie przypisują zwierzętom więcej emocji wtórnych i cech specyficznie ludzkich, z kolei mięsożercy bardziej je dehumanizują. Dzięki takiej percepcji zmniejszają się moralne opory przed zabijaniem zwierząt i ich zjadaniem