Definicja Parentyfikacja

Co znaczy PARENTYFIKACJA: to termin stworzony poprzez psychiatrów Ivana Boszormenyiego-Nagya i Geraldine Spark – tak określają oni „odwrócenie ról” pomiędzy dziećmi a rodzicami. Dziecko przyjmuje na siebie odpowiedzialność za życie i uczucia pozostałych członków rodziny. Jak mówią psychologowie systemowi, takie odwrócenie ról służy podtrzymaniu rodzinnej homeostazy. Wg Ivana Boszormenyiego-Nagya i Geraldine Spark parentyfikacja jest obecna w życiu każdego dziecka, uczy je empatii, troski o innych i odpowiedzialności. Przeciwnego zdania jest psycholog dla rodziny Salvator Minuchin – wg niego parentyfikacja narusza granice, jakie dzielą świat dorosłych, rodziców, od świata dzieci. Doprowadza to do zachwiania równowagi hierarchii i władzy w rodzinie, skutkuje nadmierne obciążenie dzieci obowiązkami należącymi do dorosłych. Dziecko poświęca swoje potrzeby rozwojowe (uwagi, bezpieczeństwa, wsparcia), zajmując się potrzebami rodziców. Parentyfikacji sprzyjają psychiczne zaburzenia rodziców, alkoholizm, uzależnienia, kryzys małżeński, samotne rodzicielstwo.  Można wyróżnić parentyfikację emocjonalną i instrumentalną, a więc egzystencjalną. Ta druga znaczy, Iż dziecko troszczy się o byt rodziny, przejmuje odpowiedzialność za różne prace domowe, gotuje, zajmuje się młodszym rodzeństwem, próbuje zdobyć kapitał dla rodziny. Natomiast parentyfikacja emocjonalna znaczy troskę o emocjonalne potrzeby rodziców. Dziecko przyjmuje rolę rodzinnego terapeuty, interwenta kryzysowego albo mediatora. Wykazuje „czujność” na nastroje rodzica, dba o jego dobre samopoczucie.  Udowodniono, Iż parentyfikacja koreluje z wieloma zaburzeniami w dorosłym życiu: zaburzeniami nastroju, lękiem, zaburzeniami osobowości, narcyzmem, zaburzeniami odżywiania, depresją, uzależnieniem od alkoholu i autodestrukcją, brakiem zdolności budowania więzi z innymi, trudnościami w podjęciu roli rodzica, trudnościami w rozpoznawaniu i nazywaniu uczuć, zaburzeniami psychosomatycznymi. Regularnie odwrócenie ról, jakiego doświadczyły dzieci, powtarza się w ich własnej rodzinie – ci, którzy w dzieciństwie musieli podjąć role rodziców, regularnie cedują dorosłe, odpowiedzialne role na własne dzieci