Definicja Pinokia sukces

Co znaczy PINOKIA SUKCES: Zewnętrzne drgania wzbudzają zakończenia nerwowe w ścięgnach i wiadomość o stymulacji dociera do mózgowych ośrodków dotyku i ruchu. Efektem tego mogą być różne iluzyjne doznania rucho­mych części ciała, które pozostają w stanie spoczynku. Takie doznania są czasem bardzo nietypowe. Stymulacja ścięgna bicepsu przy jednoczesnym trzymaniu palcami nosa może powodować poczucie oddalania się ręki od twarzy i nienaturalne wydłużanie się nosa, co nazwano efektem Pinokia. Natomiast stymulacja ścięgna tricepsu ramiennego skutkuje sukces odwrotny. Fundamentalny problem związany z obrazem ciała dotyczy tego, w jaki sposób mózgowie radzi sobie z oceną kształtu i rozmiaru ciała, skoro nie ma szczególnych do tego receptorów (mamy za to szczególne receptory dotykowe, bólowe i kinestetyczne). Henrik Ehrsson z Institute of Neurology w Londynie wspólnie z innymi badaczami wykorzystali zdarzenie iluzji Pinokia do określenia neuronalnych systemów rozpoznawania zmiany kształtów ciała. Osoby badane trzymały dłonie na talii i biodrach. Wibracja mięśni nadgarstków powodowała u większości z nich wrażenie jednoczesnego zginania się dłoni do wewnątrz (w stronę ciała) i zwężania się bioder i talii. Pomiar przy użyciu funkcjonalnego rezonansu magnetycznego wykazał, Iż w trakcie takiego iluzyjnego doznania współwystępuje specjalna aktywność w obszarach lewej przedniej części bruzdy śródciemieniowej (rys. Przy okazji aktywność tych obszarów była silniejsza wspólnie z coraz większym subiektywnym stopniem zwężania talii – a więc wspólnie z natężeniem doznania iluzji. W badaniu zespołu Ehrssona warunki eksperymentalne zostały tak zaaranżowane, Iż mózgi osób badanych otrzymywały niezgodne wiadomości sensoryczne z drgających nadgarstków (wiadomość, Iż ręce są w stanie ruchu) i doznań dotykowych dłonie – talia (wiadomość, Iż ręce są w stanie spoczynku). Wg autorów przedstawianych badań obszary śródciemieniowe, a więc obszary somatosensoryczne wyższego rzędu, najprawdopodobniej uczestniczą w integrowaniu informacji dotykowej i proprioceptywnej z różnych części ciała po uprzedniej analizie w obszarach pierwszorzędowych. Taka integracja ma charakter aktywnej interpretacji i stąd zmiany w obrazie ciała