Definicja Placebo

Co znaczy PLACEBO: to przeważnie nieaktywny farmakologicznie środek (zazwyczaj tabletka z cukru). Placebo może jednak być substancją nieczynną farmakologicznie. Wystarczy, ?Xeby wywoływała ona konsekwencje inne niż wynikałoby to z jej działania farmakologicznego (tak zwany czynne placebo; na przykład wykorzystywanie antybiotyków w leczeniu grypy wywoływanej poprzez wirusy, a nie poprzez bakterie). Placebo to również aktywny farmakologicznie środek, lecz podawany w zbyt małych dawkach, aby mógł zadziałać jego czynny składnik (tak zwany nieczyste placebo). Placebo to nie tylko lek. Także określone zabiegi albo procedury, w tym pozorowana operacja, stosowanie wyłączonych urządzeń, a nawet samo badanie i diagnoza, mogą być w istocie placebo. Placebo to także kawa bezkofeinowa, papieros beznikotynowy, substancja podawana pod postacią alkoholu albo narkotyku. Mianem placebo ustala się również procedury psychoterapeutyczne oparte na wykorzystaniu jedynie czynników niespecyficznych, określanych regularnie jako tak zwany impulsy wspólne dla różnych terapii, do których zalicza się między innymi: relację pomiędzy klientem i terapeutą, nastawienie i cechy klienta i terapeuty, a również okoliczności stosowania terapii (na przykład miejsce terapii). O placebo można mówić nawet wtedy, gdy żaden środek, urządzenie ani procedura nie są używane – na przykład funkcję placebo może pełnić osoba lekarza albo terapeuty. Skuteczność placebo zależy również od okoliczności towarzyszących ich stosowaniu, na przykład formy (zastrzyk, kapsułka, tabletka, pigułka, płyn), wielkości i koloru i stosunku pomiędzy personelem a pacjentem. Szczególnie ważne są wiadomości przekazywane pacjentowi – mogą one pot ęgować działanie aktywnej substancji, lecz mogą je także osłabiać, znosić, a nawet odwracać